Odkryła w Niwnicach pomnik dawnego prawa

Nauczyciel pisze na akord książki historyczne

hmm, bardzo ciekawa stronka. Sam pomawiany wyjaśnia tam skąd się wzięła nienawiść członków pewnego stowarzyszenia do jego osoby. Pozwolę sobie zacytować jego słowa:

"Ufff... Dawno tu nie byłem, a proszę ile tu ciekawych informacji mogę poczytać o sobie: \"hełpię się swoją radosną twórczością\", \"strasznie wysoko głowę noszę\", \"okradłem kogoś z jego twórczości\"... itp. Radosna twórczość, to coś optymistycznego przy tak nasilonym ponurym ataku hektora alias Artura Nowakowskiego alias Szamana Wrzesiołka alias tak naprawdę mgr Daniela Wojtuckiego. Daniel atakuje mnie już od końca 2006 roku w napisanej przez siebie \"recenzji\" , potem kolejnej \"recenzji\" i wreszcie kolejnej \"recenzji\". Recenzje te, do tej pory nie opublikowało żadne czasopismo! Powód jest tylko jeden. Daniel przygotowuje od ładnych kilku lat swój doktorat zbliżony tematycznie do mojej dawnej książki. Ja pisałem o dziejach katowska od średniowiecza do XVIII stulecia w Europie, a on przygotowuje kata na Śląsku i Łużycach w czasach nowożytnych. Zabolało go bardzo, że jego bliski kolega napisał coś przed nim o urzędzie kata (poznaliśmy się w 2005 roku, mam jego kilka listów, kilkanaście sms\'ów, wspólne zdjęcia z wyprawy terenowej, mogę nawet opisać jego mieszkanie do którego mnie zaprosił kiedyś na obiad...). Poczuł sie zdradzony. Zerwał kontakt i od poczatku 2007 roku zaczął pod dziesiatkami pseudonimów wypisywać na rozmaitych forach i w komentarzach sklepów internetowych obrzydwile teksty, które zazwyczaj kończyły sie podaniem linku do... własnych i subiektywnych recenzji. Oskarża mnie o kradzież pod pseudonimami, bo liczy tym samym, że nie pozwę go do sądu o naruszanie dobrego imienia. Miałem kraść ilustracje należące do muzeów itp. Na szczęście mam w domu kilkanaście przedwojennych książek i kilkaset ilustracji (XVI-XIX wiek)zakupionych na giełdach internetowych (w każdej chwili wykonam zdjęcie i wyślę na życzenie kogokolwiek). Wydałem na to kilkaset złotych, ale za to żaden sąd mi nie udowodni przypisania sobie własności którejkolwiek z ilustracji podpisanych w książkach, że pochodzą z moich zbiorów. Co do wykorzystania kilku artykułów Daniela. Oczywiście, że korzystałem zmieniając je merytorycznie i stylistycznie. Daniel wie o tym, ale nie rozumie ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych (np. prawo cytatu). Przypomnę, że moja książka o kacie ma 450 tys znaków a ze wszytskich artykułów Daniela wykorzystałem... kilka tysięcy znaków!!! W książce \"Tajemnice Rycerzy\" nie wykorzystałem jego tekstów, a w najnowszej sa dokładne przypisy i bibliografia. Ponadto we wszytskich nie ma ani jednego zdania przepisanego żywcem z jego artykułów. Są podobne, ale zmienione. Nie stanowia meritu ksiązki, a jedynie uzupełniają treśc, są opatrzone moim komentarzem - czyli pełnią podrzędną, na co zezwala prawo. Danielu. Pisz swój doktorat, obroń go, zdobądź wymarzony tytuł i... dorośnij. Czytelników histmaga pozdrawiam serdecznie i przepraszam za tą wypaczoną i niemerytoryczną dyskusję. Ps. Co do tekstu w Odkrywcy dr Klementowskiego. Danielu czytaj tekst ze zrozumieniem. Jestes zbyt porywczy, a tu taka ładna wiosna sie zbliża. Zrelaskuj się, weź głęboki oddech, przemysl kilka spraw i pamiętaj. Ja też mam z czym iść do sądu.... Wiesz o czym piszę. Prawda...? Dajmy już spokój i odczepmy się od siebie na zawsze. Ataki i groźby wobec mojej osoby Ty zacząłeś w 2006 r., o czym przypominają mi zachowane smsy na karcie pamięci telefonu. Pokój bracie... Więcej luzu i opanowania ;)"

A propos plagiatów to inny ciekawy komentarz:

"Zapraszam do małej lektury. Jak pamiętacie Daniel Wojtucki lubi oskarżac innych o plagiaty. Zobaczmy zatem, jak pisze nasz doktorant :) Heś Robert„Za duszę zamordowanego” (w) „Gazeta Rycerska”, nr 3, 2003 r., s. 43. Średniowieczne prawo sądowe wiąże się nie tylko z wydawaniem wyroków (…). W Europie Środkowo-Wschodniej zabójstwo nie zawsze musiało kończyć się odbyciem sądu nad przestępcą, wydaniem orzeczenia skazującego i wykonaniem wyroku. Zabójca miał bowiem możliwość zawarcia ugody z rodziną ofiary, jeśli ta wyraziła taką wolę. (…) Możliwość takiego postępowania wynikała z przyjęcia w tej części Europy prawa sasko-magdeburskiego. (….) Zapisano bowiem, że kto zabije umyślnie, wedle prawa ma być karany. Kto zabije przygodnie, że jawne to będzie, gardła tracić nie powinien, tylko zapłacić. Wojtucki Daniel „Kamienne krzyże” (w) „Pomniki dawnego prawa karnego na pograniczu polsko-czeskim”, Wrocław 2007, s.7. Średniowieczne kodyfikacje prawne zaliczały nieumyślne zabójstwo do kategorii przestępstw mogących podlegać rozstrzygnięciu według systemu kompozycyjnego. Zapisano bowiem, że kto zabije umyślnie, wedle prawa ma być karany. Kto zabije przygodnie, że jawne to będzie, gardła tracić nie powinien, tylko zapłacić. Możliwość takiego postępowania wynikała z przyjęcia w tej części Europy zapisów prawa sasko-magdeburskiego. Winnym zabójstwa umożliwiały one zawarcie ugody z rodziną ofiary, jeśli ta wyraziła taką wolę. Baradzo podobne. Prawda? Nawet zdania są żywcem przepisane!!!"

Tak wygląda moralność i etyka u polskich nałkoffcuff.

Taa, a twoje wpisy to pełne kultury i elokwencji :) Masz nieźle nawalone w głowie gościu. Szczekasz, szczekasz, a ja cię będę matołku podpuszczał dalej :D Szymon odpisuje, Szymon odpisuje... :D A pomyśleć, że wszystko zaczęło się od mojej skromnej uwagi na temat słowa "zdokumentowała". No, pruj się.

Nauczyciel pisze na akord książki historyczne

aha