Warto czytać: Portrety znakomitych polskich piłkarzy

„Gracze” to seria szczerych wywiadów, w których sportowcy opowiadają o chwilach triumfu, ale również o dramatycznych momentach życia. Futbol to nie tylko uwielbienie fanów, owacje trybun i gigantyczne pieniądze. To także rozpacz, nieudane małżeństwa, samotność i alkohol. Gracze to barwna i anegdotyczna opowieść o tym, dlaczego Polska nigdy nie została mistrzem świata, jaki wpływ na naszą piłkę mieli komunistyczni agenci oraz kto był (jest) polskim piłkarzem wszech czasów.

Podchodzę i mówię: „Ojcze Święty, tutaj jestem”, a on „Chodź tu, chodź”. Bierze mnie pod rękę, wyciąga różaniec i mówi: „Synu, gdybym wiedział, że zajmiemy trzecie miejsce, to bym wtedy powiedział, że będę się za Was modlił”.

Zbigniew Boniek

W Argentynie mieliśmy piekielnie silny atak: Lubański, Lato, Szarmach. Gdyby Kazimierz Górski był konsultantem Jacka Gmocha, to byśmy ten turniej wygrali.
Jan Tomaszewski

Albo ma się do tego nosa, albo nie ma. Leszek Ćmikiewicz powiedział o mnie: „Padliniarz albo szakal, zawsze na miejscu”. Piłka zawsze trafiała do mnie, a ja tylko pyk, pyk i brameczka.
Grzegorz Lato

To była wielka tragedia. Byłem w świetnej formie, w optymalnym wieku dla piłkarz. Miałem 27 lat, tak jak dzisiaj Robert Lewandowski. Czułem się kompletnie bezsilny.
Włodzimierz Lubański