Masakra w drodze do szkoły

Aurelia ma 18 lat, chore nogi i oczy. Na co dzień jest uczennicą Zespołu Szkół i Placówek przy problemowej ulicy Kruszwickiej, do której uczęszcza codziennie od poniedziałku do piątku. Drogę pokonuje razem z mamą, która prowadzi córkę szosą. To jedyne wyjście jeśli chcą dotrzeć tą trasą do placówki. Na znacznym odcinku bowiem nie ma nie tylko chodnika, ale i nawet pobocza, którym dotknięte losem dzieci mogłyby się poruszać. W ubiegły poniedziałek niewiele brakowało, a doszłoby do tragedii. Z relacji wynika jednak, że to nie pierwszy taki wypadek. Dzień później sytuacja się powtórzyła.

- Dzieci są bezradne, matki są bezradne – tak nerwowo sytuację opisywała pani Halina, która usiłuje rozwiązać problem.

W chwili kiedy przenosiła córkę ze szkoły przy Urzędzie Skarbowym sprawę postanowiła zgłosić dyrektorowi, drogi do placówki bowiem bała się najbardziej.

- Tłumaczył, że droga nie do nich należy, a do MZK, a MZK z kolei broni się, że to też nie jest ich własność. Dyrektor szkoły mówił mi wówczas, że szkoła przejdzie modernizację i wszystko będzie dobrze. „Niech się pani nie martwi” tak mówił – relacjonuje pani Halina.

Dyrektor placówki z kolei informuje, że o sprawie nigdy dotąd nie słyszał i że pani Wrotniewskiej nigdy nie było u niego z wizytą. Zapewnia, że na wiosnę coś pomyśli. To dziwne, bo problem ulicy Kruszwickiej był niejednokrotnie na ustach nie tylko rodziców codziennie prowadzące swoje niepełnosprawne pociechy do szkoły. Dyskutowali o tym również liczni radni.

- Postaramy się poszerzyć tę drogę – mówił Romuald Szpot, dyrektor Zespołu Szkół i Placówek w Jeleniej Górze przy ulicy Kruszwickiej.

Postanowiliśmy więc sprawdzić do kogo należy problemowa ulica i kto ewentualnie mógłby zasponsorować jej modernizację. Miejski Zarząd Dróg i Mostów nie miał wątpliwości, że Kruszwicka jest własnością miasta. Wprawdzie budżet miasta został już uchwalony, a w jego planie nie ma nawet wzmianki o modernizacji tej trasy, mimo to Jerzy Bigus, zastępca dyrektora Miejskiego Zarządu Dróg i Mostów, szanse na budowę chodnika upatruje w środkach na tzw. prace bieżące.

- Nie wiemy jeszcze jaka będzie to w tym roku suma, ale przypuszczam, że gdzieś w granicach 400-600 tys. złotych – informował Jerzy Bigus.

Może to marne pocieszenie, ale już jakieś światełko w tunelu. Inicjatywę poprze też Komisja Oświaty i Wychowania.

- Najważniejsze by dyrekcja jak najszybciej złożyła wniosek do Prezydenta, my ze swojej strony natomiast będziemy starali, by został on pozytywnie rozpatrzony – gwarantował Hubert Papaj z Komisji Oświaty i Wychowania.

Wygląda więc na to, że póki co wystarczy wniosek dyrektora szkoły. W rozmowie z nami zaręczał, że go złoży. Szanse na powstanie chodnika może niewielkie, bo budżet już został uchwalony, ale nadzieja ogromna. To nie ona jednak uchroni i tak już poszkodowane własną niepełnosprawnością dzieci przed ewentualnym kolejnym nieszczęściem.