Warto czytać: Mistrzowska powieść z dawnego świata

„Pustelnia parmeńska“ była jedynym utworem, który doczekał się uznania za życia autora. Stało się tak głównie za sprawą entuzjastycznej recenzji Balzaca w paryskiej prasie. Utwór do dziś wzbudza duże zainteresowanie czytelnicze, głównie ze względu na mistrzostwo opisu uczuć, zawiłe intrygi miłosne i doskonałe portrety psychologiczne.
Stendhal w Pustelni parmeńskiej starał się ośmieszyć władzę absolutną. Nadrzędnym celem pisarza było ponadto ukazanie nowych stosunków społecznych powstałych po wojnach napoleońskich. Fabrycy, jako jednostka wybitna, napotyka na opór społeczeństwa. Dzięki własnym talentom i pomocy ludzi zdolnych do poświęcenia (księżna Sanseverina, Kleila) odnosi sukces, w przeciwieństwie do np. Juliana z najsyłnniejszej powieści Stendhala „Czerwone i czarne“. Wymowa powieści jest więc jasna - Włochy to jedyny kraj, w którym "posiew napoleoński nie poszedł na marne" (określenie Tadeusza Boya-Żeleńskiego, który przełożył tekst na język polski), w którym jednostki wybitne, mimo wielu przeciwności, mają szansę odnieść życiowy sukces.